آموزش نصب و پیکربندی سرویس کشینگ Varnish در centos

سرعت بارگذاری صفحات نه‌تنها روی تجربه کاربری تأثیر مستقیم دارد، بلکه یکی از فاکتورهای مهم برای رتبه‌بندی در موتورهای جست‌وجو مانند گوگل نیز محسوب می‌شود. یکی از بهترین ابزارهایی که می‌تواند به طرز چشمگیری زمان بارگذاری صفحات را کاهش دهد، سرویس کشینگ Varnish است. این سرویس به‌عنوان یک ابزار پیشرفته برای کش کردن محتوای صفحات وب، بین وب‌سرور و کاربر قرار می‌گیرد و پاسخ‌های تکراری را مستقیماً از حافظه موقت (Cache) ارائه می‌دهد؛ بدون آن‌که نیازی به پردازش مجدد توسط سرور باشد.

در این مقاله قصد داریم به صورت جامع به موضوع آموزش نصب و پیکربندی سرویس کشینگ Varnish در CentOS بپردازیم. استفاده از سرویس کشینگ Varnish در کنار وب‌سرورهایی مانند Apache یا Nginx می‌تواند تاثیر چشم‌گیری در کاهش بار سرور، افزایش سرعت پاسخ‌دهی و بهبود عملکرد کلی سایت داشته باشد. خوشبختانه، Varnish برای سیستم‌عامل‌های لینوکسی از جمله CentOS به‌خوبی قابل نصب و اجرا است.

یکی از دلایلی که سرویس کشینگ Varnish را محبوب کرده، انعطاف‌پذیری بالای آن در تنظیمات و توانایی شخصی‌سازی کشینگ بر اساس قوانین مختلف است. شما می‌توانید با ویرایش فایل کانفیگ (مانند default.vcl) مشخص کنید چه صفحاتی کش شوند، چه صفحاتی هرگز کش نشوند، و حتی رفتار کشینگ را برای هر نوع درخواست به‌صورت دقیق کنترل کنید.

در این راهنما، علاوه بر مراحل نصب و راه‌اندازی سرویس کشینگ Varnish، نکات کاربردی برای پیکربندی حرفه‌ای آن نیز ارائه خواهیم داد. از تنظیم پورت‌ها، تغییر اولویت سرویس‌ها، تا اتصال کامل Varnish به وب‌سرور، همگی به‌طور عملی و مرحله‌به‌مرحله بررسی می‌شوند.

اگر به دنبال راه‌حلی سریع و مؤثر برای بهبود عملکرد سایت خود هستید، قطعاً سرویس کشینگ Varnish می‌تواند انتخاب هوشمندانه‌ای باشد. با پیاده‌سازی درست این سرویس، نه تنها از نظر فنی سرور بهینه‌تر خواهد شد، بلکه از نظر سئو و رضایت کاربران نیز شاهد پیشرفت قابل توجهی خواهید بود.

در ادامه با ما همراه باشید تا سرویس کشینگ Varnish را از صفر تا صد یاد بگیرید و بتوانید به‌راحتی آن را روی سیستم‌عامل CentOS خود نصب و تنظیم کنید. آموزش‌هایی که پیش رو دارید، حاصل تجربه عملی و بررسی منابع معتبر است تا با اطمینان کامل آن را در پروژه‌های واقعی به کار ببرید.

کوتاه شده مقاله در یک نگاه:
اگر دنبال راهی مطمئن برای افزایش سرعت سایتت هستی و در عین حال می‌خوای فشار از روی وب‌سرورت برداشته بشه، باید با سرویس کشینگ Varnish آشنا بشی. Varnish یک ابزار قدرتمند برای کش کردن صفحات وبه که بین کاربر و وب‌سرور قرار می‌گیره و محتواهایی که بارها درخواست می‌شن رو به صورت کش شده تحویل می‌ده. این یعنی دیگه نیازی نیست Apache یا Nginx هر بار همون صفحه رو از اول بارگذاری کنن. نتیجه؟ سرعت بیشتر، مصرف منابع کمتر، و رضایت بیشتر کاربران.

Varnish به طور خاص برای سیستم‌عامل‌های لینوکسی مثل CentOS خیلی خوب عمل می‌کنه و نصب اون هم خیلی پیچیده نیست، ولی باید بدونی چه مراحلی داره و چطور با سرورت هماهنگ بشه. قبل از شروع نصب، باید اطمینان حاصل کنی که سرورت به اینترنت وصله، دسترسی sudo یا root داری و سرویس‌های مورد نیاز مثل Apache یا Nginx از قبل نصب شدن. بعد از اون، با اضافه کردن مخازن رسمی و نصب Varnish از طریق yum یا dnf، خیلی راحت می‌تونی سرویس رو نصب کنی.

بعد از نصب، باید سرویس Varnish رو فعال و اجرا کنی و پورت‌ها رو طوری تنظیم کنی که ترافیک ورودی اول به Varnish برسه. مثلاً می‌تونی Apache رو روی پورت 8080 بذاری و Varnish رو روی پورت 80، تا همه درخواست‌ها اول از کش عبور کنن. این کار با یه تغییر ساده در فایل پیکربندی Varnish و Apache انجام می‌شه.

قلب تنظیمات Varnish در فایل default.vcl قرار داره. اینجا مشخص می‌کنی که چه نوع درخواست‌هایی کش بشن و چه مواردی نه. مثلاً ممکنه نخوای صفحات سبد خرید یا ورود کاربران کش بشن، اما صفحات استاتیکی مثل وبلاگ یا صفحه اصلی رو می‌تونی به مدت طولانی‌تری در کش نگه داری. با زبان ساده VCL می‌تونی رفتارهای خیلی دقیق و هوشمندانه‌ای برای مدیریت کش تعریف کنی.

برای مطمئن شدن از عملکرد درست Varnish، تست‌هایی مثل بررسی هدرهای HTTP یا استفاده از ابزارهای سرعت سنجی مثل GTmetrix خیلی کاربرد دارن. همچنین، با بررسی لاگ‌ها از طریق varnishlog یا varnishstat می‌تونی ببینی که کشینگ چطور انجام شده و چه درخواست‌هایی کش نشدن.

در نهایت، برای بهینه‌سازی بهتر و امن‌تر، می‌تونی TTL مناسب تعریف کنی، دسترسی به پورت‌های غیرضروری رو محدود کنی و Varnish رو در کنار CDN یا ابزارهای مانیتورینگ حرفه‌ای مثل Grafana استفاده کنی.

Varnish یه انتخاب حرفه‌ای برای سایت‌هایی با ترافیک بالاست و اگه درست نصب و پیکربندی بشه، می‌تونه تفاوت بزرگی در سرعت سایت و تجربه کاربری ایجاد کنه. تو این مقاله قدم‌به‌قدم یاد می‌گیری چطور این ابزار قدرتمند رو توی سرور CentOS خودت نصب، راه‌اندازی و بهینه کنی.

 

معرفی Varnish Cache و کاربرد آن در بهینه‌سازی وب‌سایت

خیلی وقت‌ها برات پیش اومده که بخوای وارد یه سایت بشی و ببینی بارگذاری صفحه چند ثانیه طول می‌کشه. حالا تصور کن همون سایت اگر هزار تا بازدیدکننده همزمان داشته باشه، چی می‌شه؟ پاسخ دادن به هر درخواست از صفر، منابع زیادی از سرور مصرف می‌کنه. اینجا دقیقاً جاییه که سرویس کشینگ Varnish وارد بازی می‌شه. Varnish Cache در واقع یه ابزار نرم‌افزاریه که جلوی وب‌سرور قرار می‌گیره و به عنوان یک واسطه هوشمند عمل می‌کنه. وقتی یک کاربر صفحه‌ای از سایت رو باز می‌کنه، Varnish اون صفحه رو کش می‌کنه، یعنی نسخه‌ای از اون رو در حافظه نگه می‌داره. بار دوم که کاربر یا کاربر دیگه‌ای همون صفحه رو درخواست می‌ده، دیگه سرور اصلی درگیر نمی‌شه، بلکه Varnish همون نسخه‌ی کش شده رو خیلی سریع تحویل می‌ده. این باعث می‌شه نه‌تنها سرعت سایت بره بالا، بلکه منابع سرور هم آزادتر بمونن برای پردازش‌های مهم‌تر. برندهایی مثل BBC، Twitter و حتی Reddit هم از Varnish برای مدیریت ترافیک بالا استفاده می‌کنن.

چگونه Varnish را در CentOS نصب و پیکربندی کنیم؟| سرورتیک

مزایای استفاده از Varnish در سرورهای لینوکسی

وقتی صحبت از استفاده از Varnish Cache در لینوکس می‌شه، باید بدونی که این سرویس واقعاً با ساختار لینوکس هماهنگه و به‌شدت برای سیستم‌عامل‌هایی مثل CentOS بهینه‌سازی شده. استفاده از Varnish نه تنها باعث افزایش چشم‌گیر سرعت لود صفحات می‌شه، بلکه بار کاری وب‌سرور رو هم تا حد زیادی کاهش می‌ده. برای مثال، اگه روی یه سرور Apache داری کار می‌کنی و یه صفحه خاص به‌طور مداوم بازدید می‌شه، Varnish اون رو کش می‌کنه و بدون اینکه Apache حتی خبردار بشه، پاسخ رو از کش می‌ده. این یعنی Apache می‌تونه روی پردازش درخواست‌های جدید یا پیچیده‌تر تمرکز کنه. علاوه بر این، وقتی Varnish رو به‌درستی پیکربندی کنی، می‌تونه با ابزارهایی مثل New Relic یا Datadog هم یکپارچه بشه و گزارش‌های دقیقی از عملکرد و کش ارائه بده. این سطح از کنترل و مدیریت دقیق باعث می‌شه Varnish یک انتخاب بی‌رقیب برای مدیران سرور باشه، مخصوصاً وقتی با سیستم‌عامل‌های لینوکسی کار می‌کنی.

 برای اجرای درست Varnish، یه سرور قدرتمند نیازه!
سرور HP با عملکرد بالا و پایداری عالی، بهترین انتخاب برای اجرای سرویس‌های کشینگ مثل Varnish هستن.

راهنمای جامع Varnish Cache در CentOS

پیش‌نیازهای نصب Varnish در CentOS

قبل از اینکه بخوای بری سراغ آموزش نصب سرویس کشینگ Varnish، لازمه یه سری پیش‌نیاز رو بررسی کنی. اگه CentOS 7 یا CentOS 8 روی سرورت نصبه، نصف راه رو رفتی. اما باید مطمئن بشی که دسترسی root یا sudo داری، چرا که نصب و تنظیمات Varnish نیاز به دسترسی‌های مدیریتی داره. همین‌طور سرور باید به اینترنت متصل باشه تا بتونی مخازن مربوط به Varnish رو اضافه و پکیج رو نصب کنی. تو بعضی موارد، اگه از یک نسخه سفارشی‌سازی‌شده از CentOS استفاده می‌کنی یا فایروال‌ها تنظیم خاصی دارن، ممکنه نیاز باشه پورت‌ها یا سرویس‌ها رو از قبل بازبینی کنی. داشتن یه سرور Apache یا Nginx که از قبل نصب شده باشه هم به دردت می‌خوره، چون بعد از نصب Varnish باید بتونی اون رو با وب‌سرورت هماهنگ کنی. همه‌ی این موارد در واقع تضمین می‌کنن که وقتی رفتی سراغ نصب، با خطای خاصی مواجه نمی‌شی و همه‌چیز به نرمی جلو می‌ره.

آموزش نصب Varnish روی CentOS مرحله به مرحله

برای نصب Varnish روی CentOS، باید چند مرحله ساده ولی مهم رو پشت سر بذاری. اول از همه باید ریپازیتوری رسمی Varnish رو به سیستم اضافه کنی، چون پکیج‌های پیش‌فرض CentOS معمولاً نسخه قدیمی این سرویس رو ارائه می‌دن. وقتی ریپازیتوری رو اضافه کردی، فقط کافیه با یه دستور ساده yum install varnish یا dnf install varnish عملیات نصب رو شروع کنی. نصب که تموم شد، باید مطمئن شی که فایل‌های کانفیگ سر جای خودشون قرار گرفتن و سرویس به‌درستی نصب شده. مثلاً مسیر /etc/varnish/default.vcl جاییه که تنظیمات اصلی Varnish انجام می‌شن. بعد از نصب، با استفاده از systemctl می‌تونی سرویس رو فعال و راه‌اندازی کنی. برای مثال، دستور systemctl enable –now varnish کمک می‌کنه که Varnish هم‌زمان فعال بشه و با ری‌استارت سرور، به‌طور خودکار اجرا بشه. نصب تموم شده، اما هنوز پیکربندی مونده که در ادامه بهش می‌رسیم.

نحوه فعال‌سازی و اجرای سرویس Varnish پس از نصب

بعد از نصب، باید مطمئن بشی که Varnish واقعاً در حال اجراست و درخواست‌ها رو مدیریت می‌کنه. خیلی‌ها بعد از نصب فکر می‌کنن کار تمومه، در حالی که مرحله فعال‌سازی و تست اولیه یکی از مهم‌ترین قسمت‌های کاره. برای شروع، با دستور systemctl start varnish سرویس رو فعال کن. بعد می‌تونی با systemctl status varnish ببینی که سرویس واقعاً بالا اومده یا نه. اگه با پیغام خطا مواجه شدی، معمولاً مشکل از تنظیمات پورت یا فایل default.vcl هست که باید بررسی بشه. وقتی Varnish بالا اومد، می‌تونی با یه ابزار ساده مثل curl درخواست تست بفرستی و مطمئن شی که پاسخ از طرف Varnish برمی‌گرده، نه از خود Apache. مثلاً اگه توی هدر پاسخ HTTP، عبارتی مثل Via: 1.1 varnish دیدی، یعنی Varnish فعال شده و داره کار می‌کنه. اینجاست که می‌تونی با خیال راحت بری سراغ پیکربندی‌های دقیق‌تر.

تغییر پورت پیش‌فرض Varnish و تنظیم آن با Apache یا Nginx

وقتی Varnish رو نصب می‌کنی، به‌صورت پیش‌فرض روی پورت 6081 اجرا می‌شه. در حالی که بیشتر وب‌سرورها مثل Apache یا Nginx از پورت 80 برای پاسخ‌گویی به درخواست‌های HTTP استفاده می‌کنن. این یعنی برای این‌که سرویس کشینگ Varnish بتونه به درستی جلوی وب‌سرور قرار بگیره و درخواست‌ها رو مدیریت کنه، باید پورت‌ها رو تنظیم کنی. ساده‌ترین روش اینه که پورت Apache رو از 80 به یه عدد دیگه مثل 8080 تغییر بدی تا Varnish بتونه روی پورت 80 قرار بگیره و درخواست‌های ورودی رو دریافت کنه. برای این کار کافیه فایل تنظیمات Apache رو ویرایش کنی و بعد از ذخیره تغییرات، سرویس رو ری‌استارت کنی. حالا Varnish درخواست‌ها رو روی پورت 80 دریافت می‌کنه، و به Apache روی پورت 8080 ارسال می‌کنه. برای این کار فقط کافیه آدرس بک‌اند در فایل default.vcl رو هم به پورت جدید Apache تغییر بدی. با این تنظیم ساده، ترافیک ورودی کاملاً از طریق Varnish عبور می‌کنه و بهینه‌سازی سرعت از همین‌جا شروع می‌شه. این ساختار تقریباً برای همه‌ی وب‌سرورها یکسانه و حتی برندهایی مثل Shopify و Wikipedia هم از همین مدل پورت‌بندی استفاده می‌کنن تا از مزایای کشینگ بهره‌مند بشن.

تنظیمات اصلی فایل Varnish Configuration (default.vcl)

فایل default.vcl مثل مغز متفکر Varnish عمل می‌کنه. این فایل جاییه که می‌تونی تعریف کنی کدوم صفحات یا مسیرها کش بشن، چه درخواست‌هایی بی‌پاسخ بمونن و حتی چه رفتارهایی برای زمان‌های خاص در نظر گرفته بشه. برای مثال، ممکنه بخوای صفحات داینامیک مثل صفحه لاگین یا سبد خرید رو کش نکنی، اما صفحات استاتیک مثل مقالات یا تصاویر رو تا چند ساعت در کش نگه داری. همه‌ی این سیاست‌ها از طریق توابع vcl_recv, vcl_backend_response و vcl_deliver در این فایل تنظیم می‌شن. یکی از نکات جذاب در استفاده از سرویس کشینگ Varnish اینه که به زبان ساده‌ی خودش یعنی VCL (Varnish Configuration Language) اجازه می‌ده منطق دلخواهت رو پیاده کنی. مثلاً می‌تونی بگی اگه درخواست شامل کوکی خاصی بود، کش نشه یا مدت نگهداری فایل‌های CSS با JS متفاوت باشه. حتی برندهای بزرگی مثل Netflix برای مدیریت درخواست‌های میلیون‌ها کاربر از همین ساختار انعطاف‌پذیر استفاده می‌کنن تا سرعت لود بالا رو حفظ کنن.

کش کردن صفحات وب با Varnish: قوانین و مثال‌های کاربردی

شاید یکی از جذاب‌ترین قسمت‌های استفاده از Varnish، تنظیم دقیق کش برای انواع صفحات وب باشه. همون‌طور که گفتیم، همه‌ی درخواست‌ها نباید کش بشن. مثلاً صفحه‌ی پروفایل کاربر یا نتایج جست‌وجو توی فروشگاه، اطلاعات شخصی دارن و نباید برای بقیه کاربران همون اطلاعات کش بشه. با Varnish می‌تونی به‌راحتی این تنظیمات رو پیاده‌سازی کنی. مثلاً با یه شرط ساده در vcl_recv مشخص کنی که اگر مسیر شامل /cart یا /login بود، کشینگ انجام نشه. برعکس، برای صفحاتی مثل بلاگ‌ها، گالری تصاویر یا صفحه اصلی سایت می‌تونی زمان کش طولانی‌تری تعریف کنی تا کاربران در بازدیدهای بعدی سرعت بالاتری رو تجربه کنن. اینجاست که سرویس کشینگ Varnish واقعاً ارزش خودش رو نشون می‌ده، چون نه تنها سرعت افزایش پیدا می‌کنه، بلکه تجربه کاربری هم کاملاً حفظ می‌شه. توی سیستم‌های مدیریت محتوا مثل WordPress یا Drupal هم افزونه‌هایی وجود داره که به‌راحتی این قوانین رو با فایل VCL هماهنگ می‌کنن.

نحوه ریستارت و تست صحت عملکرد Varnish

بعد از اینکه تنظیمات رو انجام دادی یا تغییر دادی، باید مطمئن شی که همه‌چیز درست کار می‌کنه. برای این کار باید اول سرویس Varnish رو ریستارت کنی. با دستور systemctl restart varnish می‌تونی این کار رو انجام بدی. بعدش برای تست، کافیه با ابزارهایی مثل curl یا حتی مرورگر کروم، به سایت وصل بشی و با بررسی هدرهای HTTP ببینی که آیا پاسخ از Varnish برگشته یا نه. معمولاً وجود هدرهایی مثل X-Varnish یا Via نشون‌دهنده فعال بودن کش هستن. همچنین ابزارهای آنلاین مثل GTmetrix یا WebPageTest می‌تونن کمک کنن تا زمان بارگذاری قبل و بعد از راه‌اندازی Varnish رو مقایسه کنی. یکی از نشونه‌های درست کار کردن سرویس کشینگ Varnish اینه که بار دوم که صفحه رو باز می‌کنی، زمان بارگذاری به طرز محسوسی کاهش پیدا می‌کنه. اگه اینطور نبود، باید برگردی و تنظیمات VCL یا ساختار پورت‌بندی رو دوباره بررسی کنی.

بررسی لاگ‌های Varnish برای عیب‌یابی

گاهی پیش میاد که همه‌چیز درست به نظر می‌رسه ولی باز هم سایت کند لود می‌شه یا کشینگ درست انجام نمی‌شه. اینجاست که لاگ‌ها وارد عمل می‌شن. Varnish ابزارهای اختصاصی خودش رو برای لاگ‌گیری داره، مثل varnishlog, varnishstat و varnishncsa. با استفاده از این ابزارها می‌تونی بفهمی چه درخواست‌هایی کش شدن، کدوم‌ها کش نشدن و چرا. برای مثال، شاید یه کوکی خاص توی درخواست وجود داشته باشه که باعث می‌شه Varnish اون رو کش نکنه. یا ممکنه یه قانون اشتباه توی VCL باعث شده باشه که مسیر خاصی کش نشه. با بررسی دقیق لاگ‌ها، می‌تونی مشکل رو شناسایی و خیلی سریع برطرفش کنی. این مرحله به‌ویژه وقتی سایتت بازدید بالا داره یا روی یک پروژه تجاری جدی مثل فروشگاه آنلاین کار می‌کنی اهمیت زیادی داره. ابزارهایی مثل ELK Stack یا Grafana هم قابلیت اتصال به لاگ‌های Varnish رو دارن و بهت دید خیلی خوبی از وضعیت لحظه‌ای کشینگ می‌دن.

نکات امنیتی و بهینه‌سازی عملکرد Varnish در CentOS

خیلی‌ها وقتی اسم سرویس‌های کشینگ رو می‌شنون، بیشتر تمرکزشون روی سرعت و کاهش بار سرور هست، که البته کاملاً منطقیه. اما نباید فراموش کرد که سرویس کشینگ Varnish هم مثل هر سرویس دیگه‌ای نیاز به تنظیمات امنیتی داره، مخصوصاً وقتی قراره جلوی Apache یا Nginx باشه و اولین نقطه تماس با کاربر محسوب بشه. مثلاً حتماً باید بررسی کنی که Varnish فقط درخواست‌هایی رو از سمت کاربران خارجی دریافت کنه، و دسترسی‌های ناخواسته به پورت‌های داخلی مثل پورت Apache (مثلاً 8080) بسته باشه. این‌کار رو می‌تونی با تنظیمات فایروال یا استفاده از ابزارهایی مثل firewalld انجام بدی.

از طرف دیگه، برای بهینه‌سازی عملکرد، خیلی مهمه که کش TTL (مدت زمانی که یه محتوا در کش بمونه) رو هوشمندانه تنظیم کنی. اگه TTL زیادی تعیین کنی، ممکنه محتوای قدیمی به کاربر نمایش داده بشه. اگر هم خیلی کوتاه باشه، عملاً کشینگ بی‌اثر می‌شه. این موضوع برای سایت‌هایی که محتوای داینامیک یا خبری دارن (مثل سایت‌های خبری یا فروشگاه‌های آنلاین) بیشتر به چشم میاد. برندهای حرفه‌ای مثل Magento در فروشگاه‌سازی و WordPress VIP در محتوا، همیشه برای این موضوع ساختار خاص خودشون رو دارن. همچنین، فعال‌سازی Gzip یا Brotli در بک‌اند، هماهنگی با HTTP/2 و استفاده از CDN در کنار Varnish می‌تونه سرعت تحویل محتوا رو چند برابر کنه. وقتی این لایه‌ها به‌درستی با هم کار کنن، نتیجه‌ای که می‌گیری خیلی فراتر از یه کش ساده‌ست و تبدیل می‌شه به یه ساختار حرفه‌ای برای مدیریت ترافیک بالا.

نتیجه‌گیری و بهترین منابع برای یادگیری بیشتر درباره Varnish

تا اینجای مقاله با هم دیدیم که سرویس کشینگ Varnish فقط یه ابزار ساده برای افزایش سرعت نیست. در واقع Varnish یه موتور بهینه‌سازی عملکرده که می‌تونه سرعت، امنیت، و تجربه کاربری سایت رو به‌طور کامل ارتقا بده. از مراحل اولیه نصب توی CentOS گرفته تا پیکربندی دقیق فایل VCL، تست عملکرد، لاگ‌گیری، هماهنگی با Apache یا Nginx و حتی نکات امنیتی، همه و همه نشون می‌دن که راه‌اندازی درست Varnish نیاز به دقت و شناخت عمیق داره. اگر در سایت‌هایی کار می‌کنی که ترافیک بالایی دارن، یا اگر پروژه‌ای داری که سرعت براش اهمیت زیادی داره، بدون شک پیاده‌سازی Varnish یه سرمایه‌گذاری هوشمندانه‌ست.

اگه علاقه‌مند باشی که وارد جزئیات بیشتری بشی یا بخوای دانش خودت رو توی این حوزه بالا ببری، منابعی مثل مستندات رسمی Varnish Cache، یا دوره‌های آموزشی سایت‌هایی مثل DigitalOcean و Linode می‌تونن نقطه شروع خیلی خوبی باشن. همچنین، خوندن بلاگ‌های فنی برندهایی مثل Cloudflare و Fastly می‌تونه کمکت کنه تا Varnish رو نه فقط به‌عنوان یه ابزار، بلکه به‌عنوان بخشی از زیرساخت جدی سایتت ببینی. هرچی دانش بیشتری نسبت به رفتار کشینگ پیدا کنی، بهتر می‌تونی اون رو با نیاز سایت خودت هماهنگ کنی و تجربه کاربری بی‌نقصی خلق کنی.

سوالات متداول کاربران

 سرویس کشینگ Varnish دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد و چه تفاوتی با CDN دارد؟

Varnish یک سرویس کشینگ سمت سرور است که روی لایه نرم‌افزاری عمل می‌کند و پاسخ‌های HTTP را برای درخواست‌های تکراری کش می‌کند. در حالی که CDNها محتوا را در نقاط جغرافیایی مختلف توزیع می‌کنند، سرویس کشینگ Varnish بیشتر برای بهینه‌سازی درون سرور و افزایش سرعت پاسخ‌دهی در سطح بک‌اند کاربرد دارد.

 آیا نصب Varnish روی CentOS نیاز به غیرفعال کردن Apache دارد؟
خیر، شما می‌توانید Apache را فعال نگه دارید. تنها کافی‌ست پورت پیش‌فرض Apache را تغییر دهید (مثلاً به 8080) و Varnish را روی پورت 80 تنظیم کنید تا بین کاربر و Apache قرار بگیرد.

آیا استفاده از سرویس کشینگ Varnish برای وب‌سایت‌های داینامیک هم مناسب است؟

بله، اما باید دقت شود که چه صفحاتی کش می‌شوند. برای مثال، صفحات ورود، سبد خرید یا داشبوردهای شخصی نباید کش شوند. در فایل پیکربندی default.vcl می‌توانید دقیقاً مشخص کنید چه صفحاتی کش شوند و کدام نه.

سرویس کشینگ Varnish از چه نسخه‌هایی از CentOS پشتیبانی می‌کند؟

نسخه‌های 7 و 8 از CentOS به خوبی از Varnish پشتیبانی می‌کنند. فقط باید هنگام نصب دقت شود که مخازن رسمی یا مخازن مورد تأیید Varnish به درستی به سیستم اضافه شده باشند.

 چگونه می‌توانم مطمئن شوم که سرویس کشینگ Varnish به درستی عمل می‌کند؟

می‌توانید با استفاده از ابزار curl یا بررسی هدرهای HTTP مثل X-Varnish، Via یا Age مطمئن شوید که پاسخ‌ها از کش بازمی‌گردند. همچنین ابزارهایی مثل varnishstat و varnishlog اطلاعات دقیقی از عملکرد سرویس ارائه می‌دهند.

آیا می‌توان Varnish را به‌صورت همزمان با Nginx استفاده کرد؟

بله، همان‌طور که با Apache کار می‌کند، با Nginx هم قابل استفاده است. کافی است Nginx روی پورت دیگری اجرا شود و سرویس کشینگ Varnish به‌عنوان لایه میانی روی پورت 80 قرار بگیرد.

اگر تنظیمات Varnish اشتباه باشد، آیا به سایت آسیب می‌زند؟

خیر، ولی ممکن است باعث شود برخی صفحات به درستی کش نشوند یا حتی کاربران نسخه‌های قدیمی از صفحات را مشاهده کنند. به همین دلیل توصیه می‌شود قبل از اعمال تنظیمات جدید، آن‌ها را روی محیط تست بررسی کنید.

سرویس کشینگ Varnish برای چه نوع سایت‌هایی توصیه می‌شود؟

برای سایت‌های پرترافیک، فروشگاه‌های اینترنتی، وب‌سایت‌های خبری، بلاگ‌های پرمخاطب، و هر سایتی که بار زیادی روی سرور ایجاد می‌کند، استفاده از Varnish می‌تواند تفاوت قابل توجهی در سرعت و پایداری ایجاد کند.